Trochę musieliśmy się naczekać, ale jest..
Druga część sesji z Dawidem, którą zobrazował Michał..
Na temat tej sesji pisałam już wcześniej, zamieszczając pierwszą część , więc teraz tylko pokaże Wam obrazki..
Zresztą, tu nie ma czego komentować...

Fotografował:
Michał Dąbek
https://web.facebook.com/GimmickzPhotography/

 Model:
Dawid Hemke
https://www.maxmodels.pl/model-dawidha.html

 Za przepiękny makijaż odpowiedzialna była Klaudia Kot
https://web.facebook.com/klaudiakotart/

 Wrzuta muzyczna:
https://www.youtube.com/watch?v=8h--kFui1JA&index=27&list=RDuibj0hg4Yww




























Komentarze

  1. Piotr "FotograFF" Schilling17 maja 2018 12:32

    wow

    OdpowiedzUsuń
  2. Maciej17 maja 2018 14:14

    Wymowna !

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Claudia18 maja 2018 06:46

      Dokladnie taka miala byc, wymowna, gleboka i gęsta w swojej atmosferze:)

      Usuń
  3. nietuzinkowa637 sierpnia 2018 13:24

    Super! Podziwiam!

    OdpowiedzUsuń
  4. Robert Rabiega7 listopada 2018 03:59

    Polecam, jako inspirację do przyszłych sekscesów fotograficznych. Poza tym to świetna fotografia, szczególnie wszystkie cykle „Inside”.

    http://www.fredericfontenoy.com/index.html

    Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
  5. zs19 listopada 2018 00:55

    witam
    Jak sie z Pania skontaktowac?

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Obraz
Długo zastanawiałam się nad publikacją zdjęć erotycznych. Pozuje od prawie 10 lat, wyspecjalizowałam się w fotografii aktowej, ale zawsze gdzieś tam przewijała się erotyka. Jako, że dziś ważne dla nas Polaków święto, postanowiłam, że to będzie dobra okazja na własną manifestacje. Definicja wolności dla każdego może mieć inne znaczenie. Część będzie się pokrywać, inne nie koniecznie. Ale czy jeśli dla nas coś jest złe, to czy dla innych też musi być? Nie sądzę. I dopóki robimy coś zgodnie z własnym sumieniem, porządkiem moralnym własnej głowy i nie krzywdzimy tym najbliższych dozwolone jest wszystko. Wyznaje zasadę, że wolę być szczerą zdzirą niż zakłamaną cierpiętnicą. Moje ciało jest narzędziem mojej pracy, wyrazem ekspresji i dowodem na absolutną świadomość- nie tylko cielesną, ale może i przede wszystkim umysłową. Z obserwacji wiem, że niewiele kobiet może sobie na to pozwolić. Przyczyn jest wiele. Czasem siedzi to w nich samych, a czasem wpływ środowiska jest tak ogromny, że same ...
Czytaj więcej
Obraz
Ostatnio mam często ochotę rozpędzić się i jebnąć głową w ścianę. Tak porządnie. Jestem zmęczona. Na własne życzenie. Nie potrafię odnaleźć granicy między moim komfortem, a wchodzeniem z butami w moje życie innych ludzi. Zaczynam popadać w paranoje, bo jednego dnia narzekam, że zamknęłam się w lesie, a drugiego mam dość wiecznego najazdu gości. No baba. Istna baba. Kurwa, nie wiem czy to "przedokres" wieku średniego, zbliżająca się jesień czy miesiączka. Ale do cholery nie mam okresu przecież co tydzień. Lato, mimo, że w lesie, w pięknych okolicznościach przeciekło mi przez palce. Przestało mi się chcieć wychodzić do świata. To bardzo źle, bo teraz mam do niego pretensje, że się na mnie wypiął. Ten rok zaczęłam bardzo intensywnie. Wiele zmian, decyzji. Teraz zbieram żniwa. Czy są dobre, tego jeszcze chyba do końca nie wiem. Jedną z nich był dom w lesie. Urocze miejsce w samym środku lasu. No dobra lasku, bo nie są to hektary bieszczadzkich drzew, ale jak na warunki podwar...
Czytaj więcej
Obraz
Jest coś w mojej naturze, że nie bywam szczęśliwa bez smutku. Melancholia towarzyszy mi odkąd pamiętam. I lubię ten stan. Bardzo lubię. Smutek sprawia, że doceniam radość. Łzy sprawiają, że po nieprzespanej nocy poranek wydaje się czystszy. Im jestem starsza tym bardziej lubię swoje towarzystwo, stan w którym bez żenady spędzam ze sobą wieczór, robiąc to co sprawia mi przyjemność. Ma to swoje plusy i minusy. Bo coraz częściej wydaje mi się, że ludzie nie są mi potrzebni. Czasem myślę, że jestem dość dysfunkcyjna i aspołeczna. Z drugiej strony te 10 dni w miesiącu spędzam w towarzystwie znajomych, klientów, czy fotografów. Trudno mi jednak dbać o relacje z ludźmi. Chyba nazbyt ich nie pielęgnuję. Był kiedyś w moim życiu przez wiele lat facet, wszyscy mówiliśmy na niego Długi. Miał coś koło 190 cm i był tak chudy, że niemalże mieścił się w przerwach między płotem, kiedy uciekaliśmy przed policją goniącą nas za picie wina w miejscu publicznym. Poznałam go kiedy właściwie kolejny raz uci...
Czytaj więcej